Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Рус тилидан Шаҳноза Тўраева таржимаси
Икки эгизак онасининг қорнида суҳбатлашяпти: бири иймон-эътиқодли, иккинчиси атеист. Атеист: – Сен туғилгандан кейин ҳаёт борлигига ишонасанми? Иймонли: – Албатта, ахир туғилгандан кейин ҳаёт борлигини ҳамма билади-ку. Бу ерда биз ўша ҳаётга тайёрланиш, кучли ва етук бўлиш учун яшаяпмиз. – Аҳмоқлик! Туғилгандан кейин ҳеч қандай ҳаёт йўқ. У ҳаёт қандай бўлиши мумкинлигини тасаввур қила оласанми? – Тўғри, аниқ нима бўлишини айта олмайман. Аммо биламанки, у ерда нур кўп бўлади, шодлик кўп бўлади. Масалан, ўз оғзимиз билан овқатланамиз, бурнимиз билан нафас оламиз. – Қўйсанг-чи! Бу жуда кулгили-ку! Киндигимиз бор, ўша орқали озиқланамиз, ундан узилсак, ўламиз. Тамом! Ҳозиргача у ердан ҳеч ким қайтиб келмаган. Туғилиш билан ҳаёт тугайди. – Йўқ, ундай эмас! Тўғри, мен туғруқдан кейин ҳаётимиз айнан қандай бўлишини билмайман, аммо биз онамизни кўрамиз. У бизга ғамхўрлик қилади, парваришлайди, севади. – Она! Сен онанинг борлигига ишонасанми? Хўш, қани у? Қаерда ўтиради? – Ҳамма жойда, атрофимизда. У туфайли биз яшаяпмиз. Усиз биз ҳеч киммиз. – Ғирт аҳмоқлик. Мен ҳеч қандай онани кўрмаганман, демак, у йўқ. – Йўқ, ундай эмас. Ахир баъзан у бизни силайди, меҳр кўрсатади-ку. Мен асл ҳаётимиз туғилгандан кейин бошланишига ишонаман! СИЗ-ЧИ? ИШОНАСИЗМИ?
